Categorie: Geen categorie

Bij complexe medische beslissingen tijdens de zwangerschap of bij heel jonge kinderen, speelt niet alleen het medische perspectief van de arts een rol, maar ook de waarden van de ouders. Daar rekening mee houden kan voor artsen in de praktijk een uitdaging zijn. Kinderarts-neonatoloog Rosa Geurtzen van het Radboudumc Amalia Kinderziekenhuis schreef hierover een review in The Lancet Child & Adolescent Health.

Stel, een baby ligt op de IC en krijgt complicaties die gevolgen zullen hebben voor de toekomst, zoals een bloeding in de hersenen. Ga je als arts de IC-zorg dan voortzetten of niet? In zo’n situatie, waarin het kind nog te klein is om te beslissen, spelen het perspectief en de waarden van de ouders of verzorgers een hele grote rol. Maar het is uitdagend voor een arts om die goed in kaart te krijgen.

Uit analyses van gesprekken blijkt dat een open discussie over waarden en een gedeelde aanpak regelmatig ontbreken. ‘Artsen kunnen een gesprek kleuren doordat ze voor- of nadelen eenzijdig benadrukken, of een bepaalde optie veel meer aandacht geven. Of ze laten, onbewust, hun eigen waarden doorschemeren’, zegt kinderarts-neonatoloog Rosa Geurtzen. ‘Dan voelt de keuze voor ouders misschien niet gelijkwaardig. Artsen mogen zich daar meer bewust van worden. Scholing, hulpmiddelen en meer tijd inruimen voor het gesprek kunnen hierbij helpen.’

Perspectief

Daarnaast kennen ouders hun onderliggende waarden niet altijd, en kan het lastig zijn om die in een heftige situatie te ontdekken. En ouders brengen hun waarden meestal niet uit zichzelf ter sprake. ‘Artsen moeten ouders actief begeleiden om hun waarden te ontdekken en bespreken’, vertelt Geurtzen. ’Dat bereik je als zorgprofessional als je goede vragen stelt, een empathische houding aanneemt, continuïteit biedt en steunend bent, ongeacht de beslissing.’

Hoe groot de rol van de ouders is bij een complexe medische beslissing verschilt ook per ouder. Deze keuzes zijn emotioneel zwaar, ethisch ingewikkeld, en de toekomst is vaak onzeker. Geurtzen: ‘Sommige ouders willen of kunnen helemaal niet meebeslissen. Dan moet je als arts meer de last van een besluit durven dragen. Maar uiteindelijk willen alle ouders dat hun perspectief van hoe ze in het leven staan wordt meegenomen. Het gaat erom dat je als arts die waarden passend meeneemt, om samen tot een zo goed mogelijk besluit te komen.’

Handvatten

Uit onderzoek blijkt hoe belangrijk het is om ouders te betrekken. Meerdere studies tonen dat ouders zich sterker voelen en de situatie beter aankunnen als ze actief mee mogen denken. En ouders die betrokken zijn bij een beslissing om een behandeling te stoppen, waardoor een baby komt te overlijden, hebben enkele jaren later minder verdriet dan ouders die niet meebeslisten.

Het belangrijkste gereedschap hierbij: een open en actief gesprek met de ouders, waarbij informatie beide kanten op gaat. Geurtzen: ‘De kennis van een arts is vooral biomedisch. Maar ouders houden meer rekening met anderen in hun omgeving, en sociale, psychologische en spirituele factoren. Die waarden zijn belangrijk en moeten in beeld komen. Artsen mogen zich nog meer bewust worden dat samen beslissen betekent: actief meedenken met de ouders. Daarvoor geven we handvatten in onze review.’

Bron: The Lancet Child and Adolescent Health: Incorporating parental values in complex paediatric and perinatal decisions. Rosa Geurtzen, Dominic J C Wilkinson & Radboudumc Amalia Kinderziekenhuis

Het bericht Hoe betrek je ouders bij medische beslissingen over jonge kinderen?  verscheen eerst op MedicalFacts.nl.

Bij complexe medische beslissingen tijdens de zwangerschap of bij heel jonge kinderen, speelt niet alleen het medische perspectief van de arts een rol, maar ook de waarden van de ouders. Daar rekening mee houden kan voor artsen in de praktijk een uitdaging zijn. Kinderarts-neonatoloog Rosa Geurtzen van het Radboudumc Amalia Kinderziekenhuis schreef hierover een review in The Lancet Child & Adolescent Health.

Stel, een baby ligt op de IC en krijgt complicaties die gevolgen zullen hebben voor de toekomst, zoals een bloeding in de hersenen. Ga je als arts de IC-zorg dan voortzetten of niet? In zo’n situatie, waarin het kind nog te klein is om te beslissen, spelen het perspectief en de waarden van de ouders of verzorgers een hele grote rol. Maar het is uitdagend voor een arts om die goed in kaart te krijgen.

Uit analyses van gesprekken blijkt dat een open discussie over waarden en een gedeelde aanpak regelmatig ontbreken. ‘Artsen kunnen een gesprek kleuren doordat ze voor- of nadelen eenzijdig benadrukken, of een bepaalde optie veel meer aandacht geven. Of ze laten, onbewust, hun eigen waarden doorschemeren’, zegt kinderarts-neonatoloog Rosa Geurtzen. ‘Dan voelt de keuze voor ouders misschien niet gelijkwaardig. Artsen mogen zich daar meer bewust van worden. Scholing, hulpmiddelen en meer tijd inruimen voor het gesprek kunnen hierbij helpen.’

Perspectief

Daarnaast kennen ouders hun onderliggende waarden niet altijd, en kan het lastig zijn om die in een heftige situatie te ontdekken. En ouders brengen hun waarden meestal niet uit zichzelf ter sprake. ‘Artsen moeten ouders actief begeleiden om hun waarden te ontdekken en bespreken’, vertelt Geurtzen. ’Dat bereik je als zorgprofessional als je goede vragen stelt, een empathische houding aanneemt, continuïteit biedt en steunend bent, ongeacht de beslissing.’

Hoe groot de rol van de ouders is bij een complexe medische beslissing verschilt ook per ouder. Deze keuzes zijn emotioneel zwaar, ethisch ingewikkeld, en de toekomst is vaak onzeker. Geurtzen: ‘Sommige ouders willen of kunnen helemaal niet meebeslissen. Dan moet je als arts meer de last van een besluit durven dragen. Maar uiteindelijk willen alle ouders dat hun perspectief van hoe ze in het leven staan wordt meegenomen. Het gaat erom dat je als arts die waarden passend meeneemt, om samen tot een zo goed mogelijk besluit te komen.’

Handvatten

Uit onderzoek blijkt hoe belangrijk het is om ouders te betrekken. Meerdere studies tonen dat ouders zich sterker voelen en de situatie beter aankunnen als ze actief mee mogen denken. En ouders die betrokken zijn bij een beslissing om een behandeling te stoppen, waardoor een baby komt te overlijden, hebben enkele jaren later minder verdriet dan ouders die niet meebeslisten.

Het belangrijkste gereedschap hierbij: een open en actief gesprek met de ouders, waarbij informatie beide kanten op gaat. Geurtzen: ‘De kennis van een arts is vooral biomedisch. Maar ouders houden meer rekening met anderen in hun omgeving, en sociale, psychologische en spirituele factoren. Die waarden zijn belangrijk en moeten in beeld komen. Artsen mogen zich nog meer bewust worden dat samen beslissen betekent: actief meedenken met de ouders. Daarvoor geven we handvatten in onze review.’

Bron: The Lancet Child and Adolescent Health: Incorporating parental values in complex paediatric and perinatal decisions. Rosa Geurtzen, Dominic J C Wilkinson & Radboudumc Amalia Kinderziekenhuis

Het bericht Hoe betrek je ouders bij medische beslissingen over jonge kinderen?  verscheen eerst op MedicalFacts.nl.

Bij complexe medische beslissingen tijdens de zwangerschap of bij heel jonge kinderen, speelt niet alleen het medische perspectief van de arts een rol, maar ook de waarden van de ouders. Daar rekening mee houden kan voor artsen in de praktijk een uitdaging zijn. Kinderarts-neonatoloog Rosa Geurtzen van het Radboudumc Amalia Kinderziekenhuis schreef hierover een review in The Lancet Child & Adolescent Health.

Stel, een baby ligt op de IC en krijgt complicaties die gevolgen zullen hebben voor de toekomst, zoals een bloeding in de hersenen. Ga je als arts de IC-zorg dan voortzetten of niet? In zo’n situatie, waarin het kind nog te klein is om te beslissen, spelen het perspectief en de waarden van de ouders of verzorgers een hele grote rol. Maar het is uitdagend voor een arts om die goed in kaart te krijgen.

Uit analyses van gesprekken blijkt dat een open discussie over waarden en een gedeelde aanpak regelmatig ontbreken. ‘Artsen kunnen een gesprek kleuren doordat ze voor- of nadelen eenzijdig benadrukken, of een bepaalde optie veel meer aandacht geven. Of ze laten, onbewust, hun eigen waarden doorschemeren’, zegt kinderarts-neonatoloog Rosa Geurtzen. ‘Dan voelt de keuze voor ouders misschien niet gelijkwaardig. Artsen mogen zich daar meer bewust van worden. Scholing, hulpmiddelen en meer tijd inruimen voor het gesprek kunnen hierbij helpen.’

Perspectief

Daarnaast kennen ouders hun onderliggende waarden niet altijd, en kan het lastig zijn om die in een heftige situatie te ontdekken. En ouders brengen hun waarden meestal niet uit zichzelf ter sprake. ‘Artsen moeten ouders actief begeleiden om hun waarden te ontdekken en bespreken’, vertelt Geurtzen. ’Dat bereik je als zorgprofessional als je goede vragen stelt, een empathische houding aanneemt, continuïteit biedt en steunend bent, ongeacht de beslissing.’

Hoe groot de rol van de ouders is bij een complexe medische beslissing verschilt ook per ouder. Deze keuzes zijn emotioneel zwaar, ethisch ingewikkeld, en de toekomst is vaak onzeker. Geurtzen: ‘Sommige ouders willen of kunnen helemaal niet meebeslissen. Dan moet je als arts meer de last van een besluit durven dragen. Maar uiteindelijk willen alle ouders dat hun perspectief van hoe ze in het leven staan wordt meegenomen. Het gaat erom dat je als arts die waarden passend meeneemt, om samen tot een zo goed mogelijk besluit te komen.’

Handvatten

Uit onderzoek blijkt hoe belangrijk het is om ouders te betrekken. Meerdere studies tonen dat ouders zich sterker voelen en de situatie beter aankunnen als ze actief mee mogen denken. En ouders die betrokken zijn bij een beslissing om een behandeling te stoppen, waardoor een baby komt te overlijden, hebben enkele jaren later minder verdriet dan ouders die niet meebeslisten.

Het belangrijkste gereedschap hierbij: een open en actief gesprek met de ouders, waarbij informatie beide kanten op gaat. Geurtzen: ‘De kennis van een arts is vooral biomedisch. Maar ouders houden meer rekening met anderen in hun omgeving, en sociale, psychologische en spirituele factoren. Die waarden zijn belangrijk en moeten in beeld komen. Artsen mogen zich nog meer bewust worden dat samen beslissen betekent: actief meedenken met de ouders. Daarvoor geven we handvatten in onze review.’

Bron: The Lancet Child and Adolescent Health: Incorporating parental values in complex paediatric and perinatal decisions. Rosa Geurtzen, Dominic J C Wilkinson & Radboudumc Amalia Kinderziekenhuis

Het bericht Hoe betrek je ouders bij medische beslissingen over jonge kinderen?  verscheen eerst op MedicalFacts.nl.

Bij complexe medische beslissingen tijdens de zwangerschap of bij heel jonge kinderen, speelt niet alleen het medische perspectief van de arts een rol, maar ook de waarden van de ouders. Daar rekening mee houden kan voor artsen in de praktijk een uitdaging zijn. Kinderarts-neonatoloog Rosa Geurtzen van het Radboudumc Amalia Kinderziekenhuis schreef hierover een review in The Lancet Child & Adolescent Health.

Stel, een baby ligt op de IC en krijgt complicaties die gevolgen zullen hebben voor de toekomst, zoals een bloeding in de hersenen. Ga je als arts de IC-zorg dan voortzetten of niet? In zo’n situatie, waarin het kind nog te klein is om te beslissen, spelen het perspectief en de waarden van de ouders of verzorgers een hele grote rol. Maar het is uitdagend voor een arts om die goed in kaart te krijgen.

Uit analyses van gesprekken blijkt dat een open discussie over waarden en een gedeelde aanpak regelmatig ontbreken. ‘Artsen kunnen een gesprek kleuren doordat ze voor- of nadelen eenzijdig benadrukken, of een bepaalde optie veel meer aandacht geven. Of ze laten, onbewust, hun eigen waarden doorschemeren’, zegt kinderarts-neonatoloog Rosa Geurtzen. ‘Dan voelt de keuze voor ouders misschien niet gelijkwaardig. Artsen mogen zich daar meer bewust van worden. Scholing, hulpmiddelen en meer tijd inruimen voor het gesprek kunnen hierbij helpen.’

Perspectief

Daarnaast kennen ouders hun onderliggende waarden niet altijd, en kan het lastig zijn om die in een heftige situatie te ontdekken. En ouders brengen hun waarden meestal niet uit zichzelf ter sprake. ‘Artsen moeten ouders actief begeleiden om hun waarden te ontdekken en bespreken’, vertelt Geurtzen. ’Dat bereik je als zorgprofessional als je goede vragen stelt, een empathische houding aanneemt, continuïteit biedt en steunend bent, ongeacht de beslissing.’

Hoe groot de rol van de ouders is bij een complexe medische beslissing verschilt ook per ouder. Deze keuzes zijn emotioneel zwaar, ethisch ingewikkeld, en de toekomst is vaak onzeker. Geurtzen: ‘Sommige ouders willen of kunnen helemaal niet meebeslissen. Dan moet je als arts meer de last van een besluit durven dragen. Maar uiteindelijk willen alle ouders dat hun perspectief van hoe ze in het leven staan wordt meegenomen. Het gaat erom dat je als arts die waarden passend meeneemt, om samen tot een zo goed mogelijk besluit te komen.’

Handvatten

Uit onderzoek blijkt hoe belangrijk het is om ouders te betrekken. Meerdere studies tonen dat ouders zich sterker voelen en de situatie beter aankunnen als ze actief mee mogen denken. En ouders die betrokken zijn bij een beslissing om een behandeling te stoppen, waardoor een baby komt te overlijden, hebben enkele jaren later minder verdriet dan ouders die niet meebeslisten.

Het belangrijkste gereedschap hierbij: een open en actief gesprek met de ouders, waarbij informatie beide kanten op gaat. Geurtzen: ‘De kennis van een arts is vooral biomedisch. Maar ouders houden meer rekening met anderen in hun omgeving, en sociale, psychologische en spirituele factoren. Die waarden zijn belangrijk en moeten in beeld komen. Artsen mogen zich nog meer bewust worden dat samen beslissen betekent: actief meedenken met de ouders. Daarvoor geven we handvatten in onze review.’

Bron: The Lancet Child and Adolescent Health: Incorporating parental values in complex paediatric and perinatal decisions. Rosa Geurtzen, Dominic J C Wilkinson & Radboudumc Amalia Kinderziekenhuis

Het bericht Hoe betrek je ouders bij medische beslissingen over jonge kinderen?  verscheen eerst op MedicalFacts.nl.

Bij complexe medische beslissingen tijdens de zwangerschap of bij heel jonge kinderen, speelt niet alleen het medische perspectief van de arts een rol, maar ook de waarden van de ouders. Daar rekening mee houden kan voor artsen in de praktijk een uitdaging zijn. Kinderarts-neonatoloog Rosa Geurtzen van het Radboudumc Amalia Kinderziekenhuis schreef hierover een review in The Lancet Child & Adolescent Health.

Stel, een baby ligt op de IC en krijgt complicaties die gevolgen zullen hebben voor de toekomst, zoals een bloeding in de hersenen. Ga je als arts de IC-zorg dan voortzetten of niet? In zo’n situatie, waarin het kind nog te klein is om te beslissen, spelen het perspectief en de waarden van de ouders of verzorgers een hele grote rol. Maar het is uitdagend voor een arts om die goed in kaart te krijgen.

Uit analyses van gesprekken blijkt dat een open discussie over waarden en een gedeelde aanpak regelmatig ontbreken. ‘Artsen kunnen een gesprek kleuren doordat ze voor- of nadelen eenzijdig benadrukken, of een bepaalde optie veel meer aandacht geven. Of ze laten, onbewust, hun eigen waarden doorschemeren’, zegt kinderarts-neonatoloog Rosa Geurtzen. ‘Dan voelt de keuze voor ouders misschien niet gelijkwaardig. Artsen mogen zich daar meer bewust van worden. Scholing, hulpmiddelen en meer tijd inruimen voor het gesprek kunnen hierbij helpen.’

Perspectief

Daarnaast kennen ouders hun onderliggende waarden niet altijd, en kan het lastig zijn om die in een heftige situatie te ontdekken. En ouders brengen hun waarden meestal niet uit zichzelf ter sprake. ‘Artsen moeten ouders actief begeleiden om hun waarden te ontdekken en bespreken’, vertelt Geurtzen. ’Dat bereik je als zorgprofessional als je goede vragen stelt, een empathische houding aanneemt, continuïteit biedt en steunend bent, ongeacht de beslissing.’

Hoe groot de rol van de ouders is bij een complexe medische beslissing verschilt ook per ouder. Deze keuzes zijn emotioneel zwaar, ethisch ingewikkeld, en de toekomst is vaak onzeker. Geurtzen: ‘Sommige ouders willen of kunnen helemaal niet meebeslissen. Dan moet je als arts meer de last van een besluit durven dragen. Maar uiteindelijk willen alle ouders dat hun perspectief van hoe ze in het leven staan wordt meegenomen. Het gaat erom dat je als arts die waarden passend meeneemt, om samen tot een zo goed mogelijk besluit te komen.’

Handvatten

Uit onderzoek blijkt hoe belangrijk het is om ouders te betrekken. Meerdere studies tonen dat ouders zich sterker voelen en de situatie beter aankunnen als ze actief mee mogen denken. En ouders die betrokken zijn bij een beslissing om een behandeling te stoppen, waardoor een baby komt te overlijden, hebben enkele jaren later minder verdriet dan ouders die niet meebeslisten.

Het belangrijkste gereedschap hierbij: een open en actief gesprek met de ouders, waarbij informatie beide kanten op gaat. Geurtzen: ‘De kennis van een arts is vooral biomedisch. Maar ouders houden meer rekening met anderen in hun omgeving, en sociale, psychologische en spirituele factoren. Die waarden zijn belangrijk en moeten in beeld komen. Artsen mogen zich nog meer bewust worden dat samen beslissen betekent: actief meedenken met de ouders. Daarvoor geven we handvatten in onze review.’

Bron: The Lancet Child and Adolescent Health: Incorporating parental values in complex paediatric and perinatal decisions. Rosa Geurtzen, Dominic J C Wilkinson & Radboudumc Amalia Kinderziekenhuis

Het bericht Hoe betrek je ouders bij medische beslissingen over jonge kinderen?  verscheen eerst op MedicalFacts.nl.

Mensen verliezen na een maagverkleining niet alleen vet, maar ook spiermassa, meer dan bij een dieet. Het aandeel verdwenen spieren kan oplopen tot meer dan een derde van het totale gewichtsverlies. Dat leidt tot gezondheidsproblemen, en zelfs tot hoger risico op hartaandoeningen en overlijden. Dat blijkt uit het proefschrift van Malou Nuijten van het Radboudumc. Extra eiwitten en beweging bieden soelaas.

Overgewicht is wereldwijd een groeiend probleem, en het aantal maagverkleiningsoperaties stijgt. In Nederland zijn dat er meer dan 12.000 per jaar. Met deze operatie verliezen mensen veel gewicht, maar dat bestaat niet alleen uit vet. Ook spieren verdwijnen, gemiddeld acht kilo per patiënt. Dat gebeurt vooral in de eerste drie maanden na de operatie en de verschillen tussen patiënten zijn hierbij groot.

Dat concludeert promovenda Malou Nuijten, nadat zij de literatuur uitploos en 3500 patiënten na hun maagverkleining drie jaar lang volgde. ‘We zien dat mensen meer spiermassa verliezen na een maagverkleining dan bij een dieet. Bij één op de zeven is het spierverlies zelfs meer dan een derde van het totale gewichtsverlies.’ Zo’n ongunstige verhouding tussen verlies van spieren en vet leidt tot gezondheidsproblemen, en boven een leeftijd van 45 jaar zien de onderzoekers zelfs een hoger risico op hartaandoeningen en overlijden.

Krachttraining

Te veel spiermassa verliezen is dus ongezond, maar als mensen afvallen is het normaal dat ze wel een beetje spiermassa verliezen. ‘Mensen die te zwaar zijn dragen veel gewicht mee, en dat is een soort krachttraining voor de spieren’, zegt Nuijten. ‘Als ze afvallen, zijn er dus ook minder spieren nodig om het lagere gewicht te dragen.’

Wie het meeste risico loopt op excessief spierverlies kunnen artsen voor de operatie moeilijk inschatten. Nuijten en haar team zagen het meeste verlies aan spieren bij mannen, ouderen en mensen met een hogere BMI voor de operatie. Maar Nuijten denkt dat ook andere factoren belangrijk zijn, zoals het gedrag na de operatie en genetische eigenschappen. Meer onderzoek is nodig om dat beter uit te zoeken.

Eiwitten

De twee belangrijkste factoren die de spieren sterk houden, zijn eiwitten en beweging. Uit het proefschrift blijkt dat slechts een kwart van de mensen na hun maagverkleining voldoende eiwit eet om de spieren op peil te houden. Nuijten: ‘Er bestaat geen opslag voor eiwit in het lichaam, dus eiwitten moeten direct uit de voeding komen. Maar na een maagverkleining kun je minder eten en dreigt dus snel een tekort.’ De hoeveelheid eiwitten per maaltijd moet dan omhoog.

Maar veel mensen ervaren na een maagverkleining een verandering in geur en smaak van hun voeding, waardoor eiwitrijke producten, zoals vlees, juist zwaar vallen. Dat maakt het uitdagend om voldoende eiwitten te eten. ‘Na een maagverkleining eten mensen vaak vijf of zes kleine maaltijden per dag. Ik adviseer hen om voldoende eiwitten bij elke maaltijd te eten. Het is slim om dan producten te kiezen die verrijkt zijn met eiwit, zoals kwark met extra eiwit’, legt Nuijten uit.

Wandelen

Ook beweging is belangrijk voor de spieren. Uit het onderzoek blijkt dat mensen die meer bewegen na een maagverkleining, beter scoren op lichaamssamenstelling, fitheid, en kwaliteit van leven. Die beweging kunnen mensen langzaam opbouwen na hun operatie. Vooral wandelen is in het begin erg goed. Zodra het weer mag, na ongeveer zes weken, kunnen mensen starten met krachttraining.

Een goede begeleiding door zorgverleners lijkt vooral in die eerste drie maanden heel belangrijk, met adviezen voor een eiwitrijk dieet en meer beweging. Hoogleraar Fysiologie Maria Hopman en inspanningsfysioloog Thijs Eijsvogels starten daarom komend jaar een studie in meerdere centra, waarin zorgverleners hier inderdaad bij gaan helpen. Eijsvogels: ‘We weten dankzij deze promotie dat veel spierverlies ongunstig is voor een patiënt. Nu gaan we kijken hoe we dat kunnen aanpakken.’

Verdediging op 18 januari 2024 om 10.30 uur van Malou Nuijten. Titel proefschrift: Excessive fat-free mass loss following bariatric surgery. Not all weight loss is equal (online beschikbaar na 18 januari). Promotoren: Prof. Dr. Maria Hopman en Prof. Dr. Eric Hazebroek. Copromotoren: Dr. Thijs Eijsvogels en Dr. Valerie Monpellier.

Bron: Radboudumc

Het bericht Na een maagverkleining verliezen mensen acht kilo spieren en veel spierverlies verhoogt het risico op hartproblemen en overlijden verscheen eerst op MedicalFacts.nl.

Mensen verliezen na een maagverkleining niet alleen vet, maar ook spiermassa, meer dan bij een dieet. Het aandeel verdwenen spieren kan oplopen tot meer dan een derde van het totale gewichtsverlies. Dat leidt tot gezondheidsproblemen, en zelfs tot hoger risico op hartaandoeningen en overlijden. Dat blijkt uit het proefschrift van Malou Nuijten van het Radboudumc. Extra eiwitten en beweging bieden soelaas.

Overgewicht is wereldwijd een groeiend probleem, en het aantal maagverkleiningsoperaties stijgt. In Nederland zijn dat er meer dan 12.000 per jaar. Met deze operatie verliezen mensen veel gewicht, maar dat bestaat niet alleen uit vet. Ook spieren verdwijnen, gemiddeld acht kilo per patiënt. Dat gebeurt vooral in de eerste drie maanden na de operatie en de verschillen tussen patiënten zijn hierbij groot.

Dat concludeert promovenda Malou Nuijten, nadat zij de literatuur uitploos en 3500 patiënten na hun maagverkleining drie jaar lang volgde. ‘We zien dat mensen meer spiermassa verliezen na een maagverkleining dan bij een dieet. Bij één op de zeven is het spierverlies zelfs meer dan een derde van het totale gewichtsverlies.’ Zo’n ongunstige verhouding tussen verlies van spieren en vet leidt tot gezondheidsproblemen, en boven een leeftijd van 45 jaar zien de onderzoekers zelfs een hoger risico op hartaandoeningen en overlijden.

Krachttraining

Te veel spiermassa verliezen is dus ongezond, maar als mensen afvallen is het normaal dat ze wel een beetje spiermassa verliezen. ‘Mensen die te zwaar zijn dragen veel gewicht mee, en dat is een soort krachttraining voor de spieren’, zegt Nuijten. ‘Als ze afvallen, zijn er dus ook minder spieren nodig om het lagere gewicht te dragen.’

Wie het meeste risico loopt op excessief spierverlies kunnen artsen voor de operatie moeilijk inschatten. Nuijten en haar team zagen het meeste verlies aan spieren bij mannen, ouderen en mensen met een hogere BMI voor de operatie. Maar Nuijten denkt dat ook andere factoren belangrijk zijn, zoals het gedrag na de operatie en genetische eigenschappen. Meer onderzoek is nodig om dat beter uit te zoeken.

Eiwitten

De twee belangrijkste factoren die de spieren sterk houden, zijn eiwitten en beweging. Uit het proefschrift blijkt dat slechts een kwart van de mensen na hun maagverkleining voldoende eiwit eet om de spieren op peil te houden. Nuijten: ‘Er bestaat geen opslag voor eiwit in het lichaam, dus eiwitten moeten direct uit de voeding komen. Maar na een maagverkleining kun je minder eten en dreigt dus snel een tekort.’ De hoeveelheid eiwitten per maaltijd moet dan omhoog.

Maar veel mensen ervaren na een maagverkleining een verandering in geur en smaak van hun voeding, waardoor eiwitrijke producten, zoals vlees, juist zwaar vallen. Dat maakt het uitdagend om voldoende eiwitten te eten. ‘Na een maagverkleining eten mensen vaak vijf of zes kleine maaltijden per dag. Ik adviseer hen om voldoende eiwitten bij elke maaltijd te eten. Het is slim om dan producten te kiezen die verrijkt zijn met eiwit, zoals kwark met extra eiwit’, legt Nuijten uit.

Wandelen

Ook beweging is belangrijk voor de spieren. Uit het onderzoek blijkt dat mensen die meer bewegen na een maagverkleining, beter scoren op lichaamssamenstelling, fitheid, en kwaliteit van leven. Die beweging kunnen mensen langzaam opbouwen na hun operatie. Vooral wandelen is in het begin erg goed. Zodra het weer mag, na ongeveer zes weken, kunnen mensen starten met krachttraining.

Een goede begeleiding door zorgverleners lijkt vooral in die eerste drie maanden heel belangrijk, met adviezen voor een eiwitrijk dieet en meer beweging. Hoogleraar Fysiologie Maria Hopman en inspanningsfysioloog Thijs Eijsvogels starten daarom komend jaar een studie in meerdere centra, waarin zorgverleners hier inderdaad bij gaan helpen. Eijsvogels: ‘We weten dankzij deze promotie dat veel spierverlies ongunstig is voor een patiënt. Nu gaan we kijken hoe we dat kunnen aanpakken.’

Verdediging op 18 januari 2024 om 10.30 uur van Malou Nuijten. Titel proefschrift: Excessive fat-free mass loss following bariatric surgery. Not all weight loss is equal (online beschikbaar na 18 januari). Promotoren: Prof. Dr. Maria Hopman en Prof. Dr. Eric Hazebroek. Copromotoren: Dr. Thijs Eijsvogels en Dr. Valerie Monpellier.

Bron: Radboudumc

Het bericht Na een maagverkleining verliezen mensen acht kilo spieren en veel spierverlies verhoogt het risico op hartproblemen en overlijden verscheen eerst op MedicalFacts.nl.

Mensen verliezen na een maagverkleining niet alleen vet, maar ook spiermassa, meer dan bij een dieet. Het aandeel verdwenen spieren kan oplopen tot meer dan een derde van het totale gewichtsverlies. Dat leidt tot gezondheidsproblemen, en zelfs tot hoger risico op hartaandoeningen en overlijden. Dat blijkt uit het proefschrift van Malou Nuijten van het Radboudumc. Extra eiwitten en beweging bieden soelaas.

Overgewicht is wereldwijd een groeiend probleem, en het aantal maagverkleiningsoperaties stijgt. In Nederland zijn dat er meer dan 12.000 per jaar. Met deze operatie verliezen mensen veel gewicht, maar dat bestaat niet alleen uit vet. Ook spieren verdwijnen, gemiddeld acht kilo per patiënt. Dat gebeurt vooral in de eerste drie maanden na de operatie en de verschillen tussen patiënten zijn hierbij groot.

Dat concludeert promovenda Malou Nuijten, nadat zij de literatuur uitploos en 3500 patiënten na hun maagverkleining drie jaar lang volgde. ‘We zien dat mensen meer spiermassa verliezen na een maagverkleining dan bij een dieet. Bij één op de zeven is het spierverlies zelfs meer dan een derde van het totale gewichtsverlies.’ Zo’n ongunstige verhouding tussen verlies van spieren en vet leidt tot gezondheidsproblemen, en boven een leeftijd van 45 jaar zien de onderzoekers zelfs een hoger risico op hartaandoeningen en overlijden.

Krachttraining

Te veel spiermassa verliezen is dus ongezond, maar als mensen afvallen is het normaal dat ze wel een beetje spiermassa verliezen. ‘Mensen die te zwaar zijn dragen veel gewicht mee, en dat is een soort krachttraining voor de spieren’, zegt Nuijten. ‘Als ze afvallen, zijn er dus ook minder spieren nodig om het lagere gewicht te dragen.’

Wie het meeste risico loopt op excessief spierverlies kunnen artsen voor de operatie moeilijk inschatten. Nuijten en haar team zagen het meeste verlies aan spieren bij mannen, ouderen en mensen met een hogere BMI voor de operatie. Maar Nuijten denkt dat ook andere factoren belangrijk zijn, zoals het gedrag na de operatie en genetische eigenschappen. Meer onderzoek is nodig om dat beter uit te zoeken.

Eiwitten

De twee belangrijkste factoren die de spieren sterk houden, zijn eiwitten en beweging. Uit het proefschrift blijkt dat slechts een kwart van de mensen na hun maagverkleining voldoende eiwit eet om de spieren op peil te houden. Nuijten: ‘Er bestaat geen opslag voor eiwit in het lichaam, dus eiwitten moeten direct uit de voeding komen. Maar na een maagverkleining kun je minder eten en dreigt dus snel een tekort.’ De hoeveelheid eiwitten per maaltijd moet dan omhoog.

Maar veel mensen ervaren na een maagverkleining een verandering in geur en smaak van hun voeding, waardoor eiwitrijke producten, zoals vlees, juist zwaar vallen. Dat maakt het uitdagend om voldoende eiwitten te eten. ‘Na een maagverkleining eten mensen vaak vijf of zes kleine maaltijden per dag. Ik adviseer hen om voldoende eiwitten bij elke maaltijd te eten. Het is slim om dan producten te kiezen die verrijkt zijn met eiwit, zoals kwark met extra eiwit’, legt Nuijten uit.

Wandelen

Ook beweging is belangrijk voor de spieren. Uit het onderzoek blijkt dat mensen die meer bewegen na een maagverkleining, beter scoren op lichaamssamenstelling, fitheid, en kwaliteit van leven. Die beweging kunnen mensen langzaam opbouwen na hun operatie. Vooral wandelen is in het begin erg goed. Zodra het weer mag, na ongeveer zes weken, kunnen mensen starten met krachttraining.

Een goede begeleiding door zorgverleners lijkt vooral in die eerste drie maanden heel belangrijk, met adviezen voor een eiwitrijk dieet en meer beweging. Hoogleraar Fysiologie Maria Hopman en inspanningsfysioloog Thijs Eijsvogels starten daarom komend jaar een studie in meerdere centra, waarin zorgverleners hier inderdaad bij gaan helpen. Eijsvogels: ‘We weten dankzij deze promotie dat veel spierverlies ongunstig is voor een patiënt. Nu gaan we kijken hoe we dat kunnen aanpakken.’

Verdediging op 18 januari 2024 om 10.30 uur van Malou Nuijten. Titel proefschrift: Excessive fat-free mass loss following bariatric surgery. Not all weight loss is equal (online beschikbaar na 18 januari). Promotoren: Prof. Dr. Maria Hopman en Prof. Dr. Eric Hazebroek. Copromotoren: Dr. Thijs Eijsvogels en Dr. Valerie Monpellier.

Bron: Radboudumc

Het bericht Na een maagverkleining verliezen mensen acht kilo spieren en veel spierverlies verhoogt het risico op hartproblemen en overlijden verscheen eerst op MedicalFacts.nl.

Mensen verliezen na een maagverkleining niet alleen vet, maar ook spiermassa, meer dan bij een dieet. Het aandeel verdwenen spieren kan oplopen tot meer dan een derde van het totale gewichtsverlies. Dat leidt tot gezondheidsproblemen, en zelfs tot hoger risico op hartaandoeningen en overlijden. Dat blijkt uit het proefschrift van Malou Nuijten van het Radboudumc. Extra eiwitten en beweging bieden soelaas.

Overgewicht is wereldwijd een groeiend probleem, en het aantal maagverkleiningsoperaties stijgt. In Nederland zijn dat er meer dan 12.000 per jaar. Met deze operatie verliezen mensen veel gewicht, maar dat bestaat niet alleen uit vet. Ook spieren verdwijnen, gemiddeld acht kilo per patiënt. Dat gebeurt vooral in de eerste drie maanden na de operatie en de verschillen tussen patiënten zijn hierbij groot.

Dat concludeert promovenda Malou Nuijten, nadat zij de literatuur uitploos en 3500 patiënten na hun maagverkleining drie jaar lang volgde. ‘We zien dat mensen meer spiermassa verliezen na een maagverkleining dan bij een dieet. Bij één op de zeven is het spierverlies zelfs meer dan een derde van het totale gewichtsverlies.’ Zo’n ongunstige verhouding tussen verlies van spieren en vet leidt tot gezondheidsproblemen, en boven een leeftijd van 45 jaar zien de onderzoekers zelfs een hoger risico op hartaandoeningen en overlijden.

Krachttraining

Te veel spiermassa verliezen is dus ongezond, maar als mensen afvallen is het normaal dat ze wel een beetje spiermassa verliezen. ‘Mensen die te zwaar zijn dragen veel gewicht mee, en dat is een soort krachttraining voor de spieren’, zegt Nuijten. ‘Als ze afvallen, zijn er dus ook minder spieren nodig om het lagere gewicht te dragen.’

Wie het meeste risico loopt op excessief spierverlies kunnen artsen voor de operatie moeilijk inschatten. Nuijten en haar team zagen het meeste verlies aan spieren bij mannen, ouderen en mensen met een hogere BMI voor de operatie. Maar Nuijten denkt dat ook andere factoren belangrijk zijn, zoals het gedrag na de operatie en genetische eigenschappen. Meer onderzoek is nodig om dat beter uit te zoeken.

Eiwitten

De twee belangrijkste factoren die de spieren sterk houden, zijn eiwitten en beweging. Uit het proefschrift blijkt dat slechts een kwart van de mensen na hun maagverkleining voldoende eiwit eet om de spieren op peil te houden. Nuijten: ‘Er bestaat geen opslag voor eiwit in het lichaam, dus eiwitten moeten direct uit de voeding komen. Maar na een maagverkleining kun je minder eten en dreigt dus snel een tekort.’ De hoeveelheid eiwitten per maaltijd moet dan omhoog.

Maar veel mensen ervaren na een maagverkleining een verandering in geur en smaak van hun voeding, waardoor eiwitrijke producten, zoals vlees, juist zwaar vallen. Dat maakt het uitdagend om voldoende eiwitten te eten. ‘Na een maagverkleining eten mensen vaak vijf of zes kleine maaltijden per dag. Ik adviseer hen om voldoende eiwitten bij elke maaltijd te eten. Het is slim om dan producten te kiezen die verrijkt zijn met eiwit, zoals kwark met extra eiwit’, legt Nuijten uit.

Wandelen

Ook beweging is belangrijk voor de spieren. Uit het onderzoek blijkt dat mensen die meer bewegen na een maagverkleining, beter scoren op lichaamssamenstelling, fitheid, en kwaliteit van leven. Die beweging kunnen mensen langzaam opbouwen na hun operatie. Vooral wandelen is in het begin erg goed. Zodra het weer mag, na ongeveer zes weken, kunnen mensen starten met krachttraining.

Een goede begeleiding door zorgverleners lijkt vooral in die eerste drie maanden heel belangrijk, met adviezen voor een eiwitrijk dieet en meer beweging. Hoogleraar Fysiologie Maria Hopman en inspanningsfysioloog Thijs Eijsvogels starten daarom komend jaar een studie in meerdere centra, waarin zorgverleners hier inderdaad bij gaan helpen. Eijsvogels: ‘We weten dankzij deze promotie dat veel spierverlies ongunstig is voor een patiënt. Nu gaan we kijken hoe we dat kunnen aanpakken.’

Verdediging op 18 januari 2024 om 10.30 uur van Malou Nuijten. Titel proefschrift: Excessive fat-free mass loss following bariatric surgery. Not all weight loss is equal (online beschikbaar na 18 januari). Promotoren: Prof. Dr. Maria Hopman en Prof. Dr. Eric Hazebroek. Copromotoren: Dr. Thijs Eijsvogels en Dr. Valerie Monpellier.

Bron: Radboudumc

Het bericht Na een maagverkleining verliezen mensen acht kilo spieren en veel spierverlies verhoogt het risico op hartproblemen en overlijden verscheen eerst op MedicalFacts.nl.

Mensen verliezen na een maagverkleining niet alleen vet, maar ook spiermassa, meer dan bij een dieet. Het aandeel verdwenen spieren kan oplopen tot meer dan een derde van het totale gewichtsverlies. Dat leidt tot gezondheidsproblemen, en zelfs tot hoger risico op hartaandoeningen en overlijden. Dat blijkt uit het proefschrift van Malou Nuijten van het Radboudumc. Extra eiwitten en beweging bieden soelaas.

Overgewicht is wereldwijd een groeiend probleem, en het aantal maagverkleiningsoperaties stijgt. In Nederland zijn dat er meer dan 12.000 per jaar. Met deze operatie verliezen mensen veel gewicht, maar dat bestaat niet alleen uit vet. Ook spieren verdwijnen, gemiddeld acht kilo per patiënt. Dat gebeurt vooral in de eerste drie maanden na de operatie en de verschillen tussen patiënten zijn hierbij groot.

Dat concludeert promovenda Malou Nuijten, nadat zij de literatuur uitploos en 3500 patiënten na hun maagverkleining drie jaar lang volgde. ‘We zien dat mensen meer spiermassa verliezen na een maagverkleining dan bij een dieet. Bij één op de zeven is het spierverlies zelfs meer dan een derde van het totale gewichtsverlies.’ Zo’n ongunstige verhouding tussen verlies van spieren en vet leidt tot gezondheidsproblemen, en boven een leeftijd van 45 jaar zien de onderzoekers zelfs een hoger risico op hartaandoeningen en overlijden.

Krachttraining

Te veel spiermassa verliezen is dus ongezond, maar als mensen afvallen is het normaal dat ze wel een beetje spiermassa verliezen. ‘Mensen die te zwaar zijn dragen veel gewicht mee, en dat is een soort krachttraining voor de spieren’, zegt Nuijten. ‘Als ze afvallen, zijn er dus ook minder spieren nodig om het lagere gewicht te dragen.’

Wie het meeste risico loopt op excessief spierverlies kunnen artsen voor de operatie moeilijk inschatten. Nuijten en haar team zagen het meeste verlies aan spieren bij mannen, ouderen en mensen met een hogere BMI voor de operatie. Maar Nuijten denkt dat ook andere factoren belangrijk zijn, zoals het gedrag na de operatie en genetische eigenschappen. Meer onderzoek is nodig om dat beter uit te zoeken.

Eiwitten

De twee belangrijkste factoren die de spieren sterk houden, zijn eiwitten en beweging. Uit het proefschrift blijkt dat slechts een kwart van de mensen na hun maagverkleining voldoende eiwit eet om de spieren op peil te houden. Nuijten: ‘Er bestaat geen opslag voor eiwit in het lichaam, dus eiwitten moeten direct uit de voeding komen. Maar na een maagverkleining kun je minder eten en dreigt dus snel een tekort.’ De hoeveelheid eiwitten per maaltijd moet dan omhoog.

Maar veel mensen ervaren na een maagverkleining een verandering in geur en smaak van hun voeding, waardoor eiwitrijke producten, zoals vlees, juist zwaar vallen. Dat maakt het uitdagend om voldoende eiwitten te eten. ‘Na een maagverkleining eten mensen vaak vijf of zes kleine maaltijden per dag. Ik adviseer hen om voldoende eiwitten bij elke maaltijd te eten. Het is slim om dan producten te kiezen die verrijkt zijn met eiwit, zoals kwark met extra eiwit’, legt Nuijten uit.

Wandelen

Ook beweging is belangrijk voor de spieren. Uit het onderzoek blijkt dat mensen die meer bewegen na een maagverkleining, beter scoren op lichaamssamenstelling, fitheid, en kwaliteit van leven. Die beweging kunnen mensen langzaam opbouwen na hun operatie. Vooral wandelen is in het begin erg goed. Zodra het weer mag, na ongeveer zes weken, kunnen mensen starten met krachttraining.

Een goede begeleiding door zorgverleners lijkt vooral in die eerste drie maanden heel belangrijk, met adviezen voor een eiwitrijk dieet en meer beweging. Hoogleraar Fysiologie Maria Hopman en inspanningsfysioloog Thijs Eijsvogels starten daarom komend jaar een studie in meerdere centra, waarin zorgverleners hier inderdaad bij gaan helpen. Eijsvogels: ‘We weten dankzij deze promotie dat veel spierverlies ongunstig is voor een patiënt. Nu gaan we kijken hoe we dat kunnen aanpakken.’

Verdediging op 18 januari 2024 om 10.30 uur van Malou Nuijten. Titel proefschrift: Excessive fat-free mass loss following bariatric surgery. Not all weight loss is equal (online beschikbaar na 18 januari). Promotoren: Prof. Dr. Maria Hopman en Prof. Dr. Eric Hazebroek. Copromotoren: Dr. Thijs Eijsvogels en Dr. Valerie Monpellier.

Bron: Radboudumc

Het bericht Na een maagverkleining verliezen mensen acht kilo spieren en veel spierverlies verhoogt het risico op hartproblemen en overlijden verscheen eerst op MedicalFacts.nl.